موسی و بقعه مبارک (قرآن)بقعه مبارک، همان محل دریافت رسالت الهی، به وسیله موسی علیه‌السّلام می‌باشد. ۱ - تکلم خداوند با حضرت موسی«فلما اتـیها نودی من شـطی الواد الایمن فی البقعة المبـرکة من الشجرة ان یـموسی انی انا الله رب العــلمین وان الق عصاک فلما رءاها تهتز کانها جان ولی مدبرا ولم یعقب یـموسی اقبل ولاتخف انک من الامنین اسلک یدک فی جیبک تخرج بیضاء من غیر سوء واضمم الیک جناحک من الرهب فذنک برهـنان من ربک الی فرعون وملایه انهم کانوا قوما فـسقین.» «پس چون به آن (آتش) رسید از جانب راست وادی در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که‌ای موسی منم من خداوند پروردگار جهانیان و (فرمود) عصای خود را بیفکن پس چون دید آن مثل ماری می‌جنبد پشت کرد و برنگشت‌ای موسی پیش آی و مترس که تو در امانی دست خود را به گریبانت ببر تا سپید بی گزند بیرون بیاید و (برای رهایی) از این هراس بازویت را به خویشتن بچسبان این دو (نشانه) دو برهان از جانب پروردگار تو است (که باید) به سوی فرعون و سران (کشور) او (ببری) زیرا آنان همواره قومی نافرمانند.» موسی هنگامی که نزدیک آتش رسید دقت کرد دید از درون شاخه سبزی آتش می‌درخشد و لحظه به لحظه پرفروغتر و زیباتر می‌شود با شاخه کوچکی که در دست داشت خم شد تا کمی از آن بر گیرد، آتش به سوی او آمد وحشت کرد و عقب رفت! گاه او به سوی آتش می‌آمد و گاه آتش به سوی او که ناگهان ندایی برخاست و بشارت وحی به او داد و به این ترتیب از قرائن غیر قابل انکار برای موسی روشن شد که این ندا ندای الهی است و نه غیر آن. ۲ - مکان تکلم خدا با حضرت موسیبقعه مبارک، محل تکلم خدا با موسی علیه‌السّلام و مکانی مقدس: «فلما اتیـها نودی من شـطی الواد الایمن فی البقعة المبـرکة من الشجرة ان یـموسی...» «پس چون به آن (آتش) رسید از جانب راست وادی در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که‌ای موسی...» و" بقعة مبارکه" قطعه و نقطه مخصوصی است از (کناره سمت راست وادی) که در آن درختی قرار داشته که ندای یا موسی از آن درخت برخاسته و مبارک بودنش به همین خاطر است، که ندای الهی و تکلم او با موسی در آن جا واقع شد و از این راه شرافتی یافت. ۳ - تبدیل به مار شدن عصای موسیافکندن عصا به دست موسی علیه‌السّلام و تبدیل شدن آن به مار کوچک، در بقعه مبارک: «فلما اتـیها نودی من شـطی الواد الایمن فی البقعة المبـرکة من الشجرة ان یـموسی انی انا الله رب العــلمین وان الق عصاک فلما رءاها تهتز کانها جان ولی مدبرا ولم یعقب یـموسی اقبل ولاتخف انک من الامنین.» «پس چون به آن (آتش) رسید از جانب راست وادی در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که‌ای موسی منم من خداوند پروردگار جهانیان و (فرمود) عصای خود را بیفکن پس چون دید آن مثل ماری می‌جنبد پشت کرد و برنگشت‌ای موسی پیش آی و مترس که تو در امانی.» " به موسی ندا داده شد که عصایت را بیفکن، و موسی عصا را افکند، هنگامی که به آن نگاه کرد دید همچون ماری است که با سرعت و شدت حرکت می‌کند، موسی ترسید و به عقب برگشت و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد"! (و ان الق عصاک فلما رآها تهتز کانها جان ولی مدبرا و لم یعقب). روزی که موسی این عصا را برای خود انتخاب کرد تا هنگام خستگی برآن تکیه کند و برای گوسفندان برگ‌های درختان را بریزد باور نمی‌کرد که در درونش چنین قدرت بزرگی به فرمان خدا نهفته باشد و این عصای ساده چوپانی کاخ‌های بیدادگران را به لرزه درآورد. در این هنگام بار دیگر موسی ندا را شنید که به او می‌گوید: " برگرد و نترس تو در امان هستی"! (اقبل و لا تخف انک من الآمنین). ۴ - به ندا در آمدن درخت به فرمان خداندای خداوند به موسی علیه‌السّلام از جانب درخت واقع در بقعه مبارک: «فلما اتیـها نودی من شـطی الواد الایمن فی البقعة المبـرکة من الشجرة ان یـموسی انی انا الله رب العـلمین و ان الق عصاک...» «پس چون به آن (آتش) رسید از جانب راست وادی در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که‌ای موسی منم من خداوند پروردگار جهانیان و (فرمود) عصای خود را بیفکن...» این آیه شریفه بدون تردید دلالت دارد بر اینکه درخت مزبور به وجهی مبدا آن نداء و آن گفتگو بوده، چیزی که هست این نیز مسلم است که درخت سخن نگفته، بلکه سخن، سخن خدا و قائم به او بوده، نه قائم به درخت، همان طور که کلام ما آدمیان قائم است به خود متکلم، پس در حقیقت درخت حجابی بود که خدای تعالی از ورای آن با موسی سخن گفت، البته این احتجاب به معنایی بوده که لایق ساحت قدس او باشد، احتجابی که با احاطه او بر هر چیز منافات نداشته باشد. در بعضی از روایات آمده که موسی هنگامی که نزدیک آتش رسید دقت کرد دید از درون شاخه سبزی آتش می‌درخشد و لحظه به لحظه پرفروغتر و زیباتر می‌شود با شاخه کوچکی که در دست داشت خم شد تا کمی از آن بر گیرد، آتش به سوی او آمد وحشت کرد و عقب رفت! گاه او به سوی آتش می‌آمد و گاه آتش به سوی او که ناگهان ندایی برخاست و بشارت وحی به او داد و به این ترتیب از قرائن غیر قابل انکار برای موسی روشن شد که این ندا ندای الهی است و نه غیر آن. ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۷۷، برگرفته از مقاله «موسی و بقعه مبارک». رده‌های این صفحه : حضرت موسی | موضوعات قرآنی
|